رمان پدرم کالیگولا را می کشد، نمونه ای مثال زدنی از یک جهان داستانی سرشار از اندیشهٔ انتقادی و خلاقانه است. این رمان، بدون آنکه از قضاوت بازار پررونق سطحی نویسی بهراسد، جهانی پیچیده و تودرتو از معانی می سازد. بی آنکه داستان را افشا کنم، می توان خلاصه گفت که پدرم کالیگولا را می کشد، در سطح نخست، یک داستان عجیب و جذاب دارد که آن را خواهید خواند... این پی رنگ عجیب، در متن لایه های تودرتوی استعاره ها، ساختار روایی پیچیده و پسامدرن، روابط میان متنی با متون ادبی و تاریخی و مذهبی، و فضاسازی های بهت آور ساخته می شود. تحلیل روایت شناسانهٔ این رمان، مستلزم بررسی ساختار پیچیده و عناصر روایی مختلف آن است. رمان، در فرم، از انواع ساختارشکنی بهره می برد از روایت و راوی نامعتبر، تا دخالت های متعدد راوی و متالپسیس (تغییر سطح روایت)، سخن گفتن شخصیت ها با مخاطب و ورود ناگهانی شان به ساحت نقد متن رمانی که خودشان شخصیت های آن اند، سربرآوردن راویان متعدد، ابهام و ادغام شخصیت ها در همدیگر، بینامتنیت در اشاره ها به متون مقدس و تقلید از آن ها، ادبیات داستانی معاصر فارسی و جهان، استفاده از پاورقی ها در تقلید و نقد متون علمی و رخدادهای تناقض آمیز. جالب ا&